Klagen over de gitaar voor een donkere stijgt, WAN . . .
Zware, maar meedogenloos, wallows het hele ding vervolgens onverbiddelijk voorwaarts. . .
tot dan, het ( God zij dank ) verdwijnt in de verte.
In de tussentijd huilen één keer, alsof hij had “"een schroef los” – al
alleen al vanwege dit onmogelijk diction : “Arme lichaam is dood”.
Nog ( de schoolmeester kan zweep uit hun rood potlood ) de zanger heeft zeker
Procedures, wat hij bedoelde . . .en die zich ook begrijpt dat. . . ! – Niettemin !