Er moet een koopt dringend iets alvorens af te sluiten en mensen vragen voor een routebeschrijving naar de winkel. . .maar allen beantwoorden hem : “Daar”, en aan de overkant van de straat. Hij rent heen en weer. . . steeds behoorlijk geïrriteerd, ontmoet hij iemand, Hij reageert niet, maar alleen glimlacht en raakt zijn hart met uw vingertoppen. . . Tot slot vindt hij nog steeds het bedrijf. Een teken hangt op de deur :
Elke dag hetzelfde . . .meedogenloos valt het stof, vuile vaat groeiende bergen, de Prullenbak zak wordt steeds voller, het brood is alle, enz.. . . Routine is tegelijkertijd de grootste vijand van inspiratie en de bodem waar het groeit !
Die nam de tijd. . .Zomertijd, Wintertijd, Tijd, Subjectieve tijd… Sinds onheuglijke tijden ontwaakt de zon vaak prachtige en gouden… en geeft ons het licht, We moeten. En, Het verbindt ons met alles, Wat was voor ons.
Aan het einde van het stuk, een heel vreselijk schreeuwen. . .
waarschijnlijk, omdat deze verbinding verorengegangen is. Dit is een knipoog naar de waar wij, voordat het was luid en kleurrijk. . .
We zijn nooit alleen, omdat we allemaal een deel van het geheel zijn en blijven. Als deze verbinding wordt verbroken ons, Het kan zijn, Wij voelen alleen. . . dan is het niet echt jezelf in het paradijs… en, die moeten naar de hel gaan, Ik weet niet precies, omdat ik niet om het even welk weet, wat ik zou willen.
Zoals gewoonlijk begint het allemaal besloten onbeslist. . .
Een banjo neeeeever eerste strip tot atonale via de
Gebied, totdat zij van mening zijn weg gevonden te hebben. . .
Dit parcours leidt echter rechtstreeks in de metro. . .
niet alleen dreigt, agressief, geht es in rasender Fahrt
enige afdaling. . . Ride, maar goed hangen !
Dan de dunne laag waarop wij leven, Er zijn werelden met compleet verschillende wetten. Buiten ons bewustzijn het zelf in ons. . .en dan onze kennis van de ruimte om ons heen. Een ton schip blijkbaar gewichtloze zweeft door de ruimte en schijnbaar gaat vooruit in slow motion, Hoewel het verplettert dan bij halsbrekende snelheid. . .
Alles loopt . . .en de herfst herinnert ons elk jaar. Herfst melancholie, alle akoestische en zeer conventionele.
Donker en eng sluipt de bas in de scene, dat is altijd meer deprimerend en loden verlamming leidt tot de conclusie. Het verzet, is echter niet succesvol. . .
Afkomstig zijn uit het lokmiddel van de werkdag thuis, Het duurt niet alleen de schoenen, maar ook het korset waarin de respectieve functie een krachten. . . . Als u dan diepere ademhaling tevreden, of het verschil tussen de ervaren realiteit en de droom ideeën neemt of een adem, is de vraag, dat vindt u in dit stuk.
Het wil dus niet passen . . .
Angel don't cry ! . . .en drinken die ze niet,omdat ze het idee van prima.
Het geluid van een sitar leidt tot de Oosterse kamer, door langzaam een caravan via de barren, hete woestijn trekt . . . Of het een zandstorm, of een monsterlijke, Snappy insekt is, wat u zijn voldaan, Ik kan niet zeggen . . .
Met 2 BuDuClan rendement van de zomer breken nieuwe bezuinigingen. Niet, dat er in de tussentijd geen muziek zou gerezen. . .Ik ben brengen een lied van mijn zomer reizen jaarlijks : ” Hier ben ik “. Gedesoriënteerd en verloren het stuk zich bevindt,
. . .tot een klinken als een vervelende insect via de scène swirls,
neemt alle aandacht en door de gek rond
herstelt verloren nu
AHead wankt hilflos zwischen Trauer und Wut hin und her. . .
Uithouden of uiteenvallen. . .dat is de vraag hier.
Hier de korte versie ( 6:40 )
Hier die ungekürzte Sessionfassung für Genießer (13:48)
Uit de ondefinieerbare BuDuClantypischen bovenste Gerummel stijgt langzaam maar krachtig de thema en zal tolereren geen dissidentie in zijn vastberadenheid. . . tot dan twijfels op en de kwestie wordt opnieuw beschouwd als van de andere kant. . . om terug te keren met volle kracht en de “Bah Bah !” vast en voeren een St. Vitus van dans.
Bah ! Bah ! BuDu zou zeggen . . . Zie BuDuClan contexten
Moeilijk te geloven, dat dit alles is gemaakt op hetzelfde moment en wonen. Van het origineel 36 Notulen zijn 18 Minuten “Concentraat” links. Of het onderwerp “totgeritten” of aan de “Iriseren” werd gebracht, elke zelf kunnen beoordelen. Voor mijn oren, Het blijft spannend tot de laatste Toon ( de Amerikaanse m.E. is bijzonder goed gedaan ).
Zeer langzaam, ontwaakt een monster, is omslachtig en is dof en instinct-gedreven beweging. Martial stomps het vee door middel van het stuk en rolt naar beneden alles, die hem in de manier bochten . . .Er blijft alleen de ontsnapping, vanaf hier wordt verteld.
Dit monster is ook beschikbaar in ons ( ervan uitgaande dat er is nog steeds een zeug in ons, die kunnen worden verhuurd. . . ). In deze relatie is ontsnappen niet oplossen, maar alleen de lijdensweg te verlengen !
“Ontmoet uw monsters. . .ze zijn je vrienden !” Zie (of. horen ) Monsters
Ik zou willen wijzen op dit punt van een nieuwe tekst. “BuDuDuBuDaDa” – aan de 100 Verjaardag van de geboorte van dada.
Uw voortgezet gebruik van de site, gaat u akkoord met ons gebruik van cookies. We volgen u niet op andere websites, de cookie is alleen voor da ingeschreven gebruikers. Meer informatie
De cookie-instellingen op deze website "Cookies toestaan" instellen, om de beste grazen ondervinding. Als u deze site gebruikt zonder de cookie instellingen te wijzigen of op "Accepteren" Klik op, eens dat u bent.